مقایسه جامع عکاسی با فرمت RAW و JPEG در دوربین های عکاسی نیکون

حتمالاً شنیده‌اید که بهتر است با فرمت RAW عکاسی کنید. ولی فرمت عکاسی RAW چیست و چه تفاوتی با JPEG دارد؟ چه موقع با فرمت RAW عکس بگیریم و چه موقع با JPEG؟ چه معایب یا مزیت‌هایی دارد و یا اینکه این فرمت همواره بهترین حالت برای ذخیره‌سازی تصویر است؟ در ادامه علاوه بر تعریف و توضیح هر یک از این فرمت‌ها به صورت ساده و فنی، با مقایسه انجام شده پی به تفاوت آن‌ها خواهید برد. در ادامه قصد نداریم یک مقاله اختصاصی در مورد مقایسه RAW و JPEG بنویسم.

از زمانی که برای اولین بار فرمت RAW در‌DSLR های مدرن در دسترس قرار گرفت مدت زمان زیادی نمی‌گذرد. فرمت RAW یکی از حالت‌های ذخیره‌سازی تصویر است که تمام اطلاعات ثبت‌شده توسط پیکسل‌های حسگر بدون هیچ تغییر و اصلاحی در کارت حافظه ذخیره می‌شوند. در واقع عمده تفاوت این فرمت با فرمت‌های دیگری مانند JPEG و TIFF در همین مورد است. هنگامی که یک عکس را با فرمت JPEG ذخیره می‌کنید بسیاری از اطلاعات برای رسیدن به فایلی کم‌حجم و فشرده از بین می‌روند؛ بنابراین به این علت که تصویر ثبت شده در فرمت RAW فشرده نمی‌شود، فایل ذخیره شده از کیفیت بالاتری برخوردار است. به‌علاوه به واسطه فرمت RAW بسیاری از اشتباهات هنگام عکس‌برداری مانند خطا در نوردهی و یا تنظیم نادرست سرعت شاتر و دیافراگم در مرحله ویرایش قابل جبران است و اطلاعات از دست رفته را می‌توان بازیابی کرد.

رسیدن به بالاترین کیفیت:

همان‌طور که گفته شد فرمت RAW تمامی اطلاعات ثبت شده توسط پیکسل‌های حسگر را بدون فشرده‌سازی ذخیره می‌کند. بنابراین این فرمت بالاترین کیفیت ممکن را ارائه می‌دهد. زمانی که با فرمت JPEG عکس به ثبت می‌رسد، پردازشگر دوربین طبق کدهای نوشته شده تصویر RAW را فشرده کرده و در قالب این فرمت ارائه می‌دهد ولی پردازشگر دوربین نه طبق دلخواه شما و نه به خوبی نرم‌افزارهای ویرایش عکس این کار را انجام می‌دهد. در حالی که عکاسی با فرمت RAW این امکان را می‌دهد که تصویر را به دلخواه خود ویرایش کرده و مطمئن بود که قبلاً روی عکس هیچ ویرایشی انجام نشده است.

امکان ثبت درجات بیشتری از روشنایی و دستیابی به Tonal Range پیوسته‌تر:

درجات روشنایی در واقع تعداد Step قابل ثبتِ درجات نوری از تیره‌ترین تا روشن‌ترین نواحی تصویر است. هرچه این درجات بیشتر باشد، گذار بین تن‌های مختلف پیوسته‌تر و یک‌دست‌تر انجام می‌شود. در عکس‌هایی که دارای دامنه درجات پایین هستند انتقال از یک ناحیه روشن به تاریک به صورت تکه‌تکه و مقطع انجام می‌شود. برای مثال ثبت تصویر با دامنه درجات ۲ تنها سیاه و سفید را به ثبت می‌رساند که همان عکس با کنتراست خطی و مشابه به فیلم لیت است. یک تصویر JPEG تنها قادر است که حداکثر تا ۲۵۶ درجه از روشنایی را به ثبت برساند. درحالی که فرمت RAW توانایی ثبت روشنایی موضوع در گستره‌ای معادل ۴۰۹۶ تا ۱۶۳۸۴ درجه را دارد! بنابراین در فرمت ‌RAW به لطف ثبت کردن طیف وسیعی از درجات نور امکان اصلاح بسیاری از فاکتورها مثل نوردهی، کنتراست، روشنایی و … در مرحله ویرایش ممکن می‌شود. حتی نواحی‌ای که در عکس توسط چشم خیلی روشن (Overexpose) یا خیلی تیره (Underexpose) به نظر می‌رسند را می‌توان بدون افت کیفیت تا حد قابل توجهی بازیابی کرد. منظور از 256 درجه روشنایی این است که صفر تاریک‌ترین حد ممکن و 256 روشن‌ترن حد می باشد (JPEG 0-256).

آزادی عمل در اصلاح سفیدی تصویر (وایت بالانس):

در عکاسی با فرمت JPEG، تراز سفیدی به‌صورت پیش‌فرض بر روی تصویر اعمال می‌شود و امکان تغیر آن به راحتی ممکن نیست. بر خلاف این در فرمت RAW اطلاعات بیشتری ذخیره شده است و امکان تنظیم وایت بالانس عکس بدون افت کیفیت وجود دارد.

وضوح و شارپنس بالا در عکاسی با فرمت :RAW

در فرمت‌های دیگر مثل TIFF و JPEG 2000 نویز تصویر با یک الگوریتم پیش فرض، اصلاح می‌شوند که در نتیجه آن ممکن است تا حدی از شارپنس تصویر کاسته شود. اما در فرمت RAW اختیارات وسیعی را برای اصلاح نویز و افزایش وضوح تصویر هنگام ویرایش عکس در نرم‌افزارهایی مثل لایت روم پیش رو دارید تا به بهینه‌ترین نتیجه ممکن برسید.

زمانی که مشغول ویرایش عکس RAW هستید در واقع هیچ سر و کاری با اصل تصویر گرفته شده ندارید و تنها تغییراتی را به صورت کدهای نوشته شده در کنار فایل اصلی ذخیره می‌کنید. این ویژگی فوق‌العاده باعث شده است که هیچ نگرانی از بابت خراب شدن تصویر هنگام رتوش تجربه نکنید. چرا که تمامی ویرایش‌های انجام شده حتی بعد از ذخیره‌سازی فایل نیز قابل بازگشت است. علاوه بر این اگر اصلاحات انجام شده بر روی تصویر راضی‌کننده نبود می‌توان عکس را بدون هیچ تغییری به حالت اولیه خود برگرداند. در فرمت JPEG و بسیاری از فرمت‌های دیگر اصل عکس با هر بار ویرایش و ذخیره‌سازی تغییر می‌کند و اطلاعات اولیه کاملاً از دست می‌رود. به همین دلیل است که این نوع فرمت‌ها را Lossy می‌خوانند. بنابراین فرمت RAW در مرحله ویرایش عکس برتری کاملی نسبت به فرمت‌های دیگر دارد. فرمت‌های فشرده شده با تکنیکLossy برای ویرایش مناسب نیستند همانند JPEG چرا که داده های زیادی را از دست داده‌اند. اگر لازم شد که آن‌ها را ویرایش نمایید، ابتدا آن را به صورتLossless با پسوند (PNG یا TIF) ذخیره و سپس بر روی آن ویرایش را انجام دهید. این کار کیفیت را بالاتر نمی‌برد اما از تخریب بیشتر فایل جلوگیری خواهد کرد.

در فتوشاپ یا هر برنامه ویرایش دیگری، وقتی شما شروع به حرکت دادن اسلایدرهای ویرایش همانند کنتراست و اشباع می‌کنید، اسلایدر را بیشتر و بیشتر جلو می‌برید تا وقتی که تصویر از هم بپاشد. این زمانی است که به حد مجاز رسیده اید و دیگر نمی‌توانید جلوتر بروید، بلکه باید آن را کم کنید (به عقب برگردانید).

« در اولین برخوردم با یک تصویر RAW تجربه، وسعتی بود که می‌توانستم اسلایدرها را بیشتر جلو ببرم، تقریبا تا دو برابر یا بیشتر. حتی بدون درک کامل این که این فرمت جدید چطور کار می‌کرد، شیفته آن شده بودم. من هیچ وقت به عقب نگاه نکردم. این تجربه اصلی من برای خرید اولین دوربین عکاسی دیجیتالFujifilm Finepix HS30EXR بود و پس از حدودا چهار سال یک دوربین پیشرفته Nikon D7200 خریداری کردم که هر دو دوربینم فرمت RAW را پشتیبانی میکردند که به وضوح شاهد افزایش کیفیت بیشتر از 25% بیشتر از حالت JPEG بود«.

چاپ مطلوب و باکیفیت‌تر:

به علت انتقال تدریجی و پیوسته بین رنگ‌ها و درجات روشنایی، عکسی‌ یک‌دست‌تر و با کیفیتی بالا در چاپ با فرمت RAW خواهید داشت. پیوستگی رنگ و روشنایی در چاپ عکس‌های دیجیتال فاکتوری بسیار مهم است و برای رسیدن به کیفیتی مطلوب‌تر می‌توان عکس‌ را در فرمت RAW ثبت کرد و پس از اصلاح به چاپ رساند و یا قابلیت بزرگتر نمودن تصویر بدون کاهش کیفیت. مثلا در یک دوربین 24 مگاپیکسلی D7200 شرکت نیکون در حالت پیش فرض شما قادر هستید تا تصویر خود را در ابعاد 34×50 سانتیمتر با عمق تصویر[1] 300 پیکسل در اینچ[2] چاپ کنید. که با ثبت تصویر در حالت RAW و تغییر میزان عمق تصویر از 300 پیکسل در اینچ به 72 پیکسل در اینچ قادر خواهید بود این عکس را تا ابعاد 142×212 سانتیمتر بزرگ نموده و بدون کاهش کیفیت به چاپ برسانید.

قابلیت گرفتن خروجی از فرمت RAW در فضاهای رنگی مختلف:

فضای رنگی[3] در واقع روشی برای ثبت کانال‌های رنگی می‌باشد. در فرمت RAW امکان گرفتن خروجی در تمامی فضاهای رنگی وجود دارد. به عنوان مثال برای تصاویری که بر روی یک سایت قرار می‌گیرند فضای رنگی sRGB می‌تواند بهترین گزینه باشد و یا برای چاپ، فضای رنگی CMYK بسیار مناسب است و چاپگرها بیشترین سازگاری را با این فضای رنگی دارند. همچنین اگر دنبال بیشترین جزئیات هستید فضای رنگی
ProPhoto RGB می‌تواند انتخابی درست باشد. فضای رنگی مختلف برای کاربردها و مصارف متفاوت تعریف شده‌اند. با گرفتن عکس RAW می‌توان تصاویر را بدون افت کیفیت و در فضاهای رنگی مختلف ذخیره کرد تا بسته به شرایط به بهترین نتیجه ممکن رسید.

تمامی فرمت‌ها در ثبت عکس دارای معایبی نیز هستند به همین علت است که گزینه‌های مختلفی برای ذخیره‌سازی عکس وجود دارد. برای فرمت RAW نیز درکنار ویژگی‌های مثبت، می‌توان برخی از نکات منفی آن را نیز برشمرد که در ادامه مورد بحث قرار می‌گیرند.

نیاز به اصلاح و تنظیم عکس:

مشکل اصلی عکاسی با فرمت RAW این است که تمامی عکس‌های گرفته شده نیاز به ویرایش و تنظیم دارند که عکاسی در این حالت را به یک پروسه زمان‌بر تبدیل کرده است. با این وجود خیلی از عکاسان بر روی تصاویر JPEG نیز اصلاحات مورد نظر را انجام می‌دهند.

تصاویر RAW حجم زیادی را اشغال می‌کنند:

یک تصویر RAW حدود دو تا سه برابر یک عکس JPEG معمولی حجم اشغال می‌کند. بنابراین برای ذخیره‌سازی این نوع تصاویر، به کارت‌های حافظه‌ای با ظرفیت بالاتر و گران‌تر نیاز است. برای درک بهتر این موضوع، در یک هارد ۳ ترابایتی می‌توان ۳۷۵.۰۰۰ عکس با فرمت JPEG را ذخیره نمود درحالی که برای ذخیره‌سازی با فرمت RAW فقط برای حدود ۱۰۰.۰۰۰ عکس است. یا در نظر بگیرید که با یک دوربین D7200 به واسطه یک کارت حافظه 16 گیگابایتی قصد عکاسی با پسوند JPEG را دارید که در این صورت قادر به ثبت تصاویر تا حدودا 1850 عکس خواهید بود اما در صورت عکاسی در پسوند NEF یا همان RAW قادر به ثبت تصاویر تا 306 عکس خواهید بود. توجه داشته باشید که عکاسی در حالت RAW در دوربین‌های شرکت نیکون دارای حالت‌های فشرده، فشرده بدون از دست دادن اطلاعات و فشرده نشده است که به ترتیب توضیح خواهیم داد.

حالت های عکاسی RAW با پسوند NEF در دوربین های نیکون NEF و تفاوت آنها

دوربین‌های DSLR شرکت Nikon بیشتر از یک نوع فایل NEF می‌توانند تولید کنند. تمام دوربین‌های DSLR موجود نیکون می‌توانند با فرمت RAW عکس بگیرند، شرکت نیکون به فایل‌های RAW خود فرمت NEF داده است. در دوربین های DSLR سطح پایین شرکت Nikon فرمت RAW تنها به یک شکل و با نام NEF شناخته می شود. اما در دوربین های سطح پیشرفته‌‌تر نیکون شما می توانید در فرمت RAW مقدار فشردگی فایل و همچنین عمق رنگ فایل را انتخاب کنید. هرچه عمق رنگ فایل بیشتر باشد، تن‌های رنگی بیشتری در عکس دیده می‌شود، که اگر بخواهید عکس را ویرایش کنید می‌توانید تأثیر آن را مشاهده کنید. در جدول زیر می‌توانید حالت‌های موجود فایل‌های NEF (Compressed یا فشرده، Lossless Compressed یا فشرده بدون از دست دادن اطلاعات، Uncompressed یا فشرده نشده) را بر روی دوربین‌های موجود ملاحظه کنید و تأثیر تغییر تنظیمات بر روی حجم فایل‌های NEF را ببینید.

عمق رنگ و اطلاعات فایل NEF

فایل‌های تصویری JPEG به اندازه ۸ بیت اطلاعات در خود ذخیره می‌کنند، اما فایل‌های NEF می‌توانند تا 12 و 14 بیت اطلاعات را ذخیره کنند.

نمودار کلی از فضای رنگی در حالت های مختلف (01 برابر JPG، 02 برابر NEF با 12bit و 03 برابر NEF با 14bit)

کاهش سرعت‌عمل دوربین هنگام ثبت تصاویر :RAW

با توجه به سایز بزرگ تصاویر RAW زمان ذخیره‌سازی آن‌ها بر روی کارت حافظه از حد معمول بیشتر است. با این وجود سرعت دوربین در گرفتن تصاویر پیوسته تغییر نمی‌کند ولی زمان بیشتری برای ثبت تصاویر بر روی حافظه صرف می‌شود. اگر در شرایطی کار می‌کنید که باید به صورت پیوسته عکس گرفت و فرمت RAW گزینه محبوب شماست باید مموری کارت‌هایی سریع‌تر و در عین حال گران تر تهیه کنید.

هر یک از کمپانی‌های سازنده، فرمت RAW اختصاصی خود را تعریف کرده‌اند:

تصاویر RAW در هر دوربین بر اساس الگوریتمی که شرکت سازنده تعریف کرده است ذخیره می‌شود. بنابراین فایل‌های RAW فقط با نرم‌افزاری که همان شرکت منتشر می‌کند خوانده خواهد شد. البته شرکت‌هایی مثل Adobe لایسنس اکثر این فرمت‌ها را در اختیار دارد و با نرم افزار Camera Raw می‌شود تصاویر RAW دوربین‌های زیادی از جمله کانن CR2 و نیکون NEF را باز کند. نکته اساسی اینجاست اگر یک فایل RAW در اختیار داشتید و شرکت سازنده تولید دوربین‌های خود را متوقف کرده باشد هیچ تضمینی وجود ندارد که نرم‌افزار مناسب برای DeCode کردن به راحتی قابل دسترس باشد. البته شرکت Adobe یک فرمت عمومی موسوم به DNG را برای حل این مشکل ارائه کرده است و می‌توان تصاویر خام گرفته‌شده توسط دوربین‌های مختلف را با این فرمت ذخیره کرد. لازم به ذکر است که دوربین‌ لایکا M9 تصاویر RAW را با فرمت RAW ثبت می‌کند. بنابراین باید منتظر دیگر تولیدکننده‌های بزرگ بود که از این فرمت open source پشتیبانی کنند.

به طور خلاصه، پردازنده دوربین دیجیتال نور آنالوگ را به اطلاعات دیجیتال "صفر و یک" تبدیل کرده و آن را ثبت می کند. سنسورهای دوربین از واحدهای کوچکی به نام پیکسل تشکیل شده اند. هنگامی که ما مشخصات یک دوربین را می خوانیم، ممکن است بگوید که یک سنسور ۲۰ مگاپیکسلی دارد، که به این معنی است که شامل ۲۰ میلیون واحد کوچک یا پیکسل است. زمانی که ما دکمه شاتر را فشار می دهیم و نور به سنسور برخورد می کند، هر تک پیکسل شدت نور را با شمارش تعداد فوتون هایی که به آن پیکسل می رسند، اندازه گیری می کند. بارِ فوتون ها ولتاژ را در پیکسل تغییر می دهد؛ مقادیر ولتاژ توسط دوربین ثبت می شوند. همین. داده های RAW مجموعه ای از مقادیر ولتاژ ثبت شده از تمام ۲۰ میلیون پیکسل هستند. اما، بزرگترین چالش در هنگام ثبت تصاویر رنگی به وجود می آید.

پیکسل‌های سنسور «کور رنگ» هستند. آنها تنها می‌توانند کل طیف نور را تشخیص دهند و نمی‌توانند شدت رنگ های جداگانه مانند قرمز، سبز و آبی را اندازه گیری کنند. اگر تمام پیکسل‌ها تنها شدت طیف کامل را اندازه گیری و ثبت می‌کردند، ما در نهایت به تصاویر خاکستری می‌رسیدیم. برای غلبه بر این محدودیت، طراحان سنسور، فیلترهای رنگی را در مقابل هر پیکسل قرار می دهند. هر فیلتر دو تا از سه رنگ را مسدود می‌کند. در نتیجه، هر پیکسل شدت یک رنگ خاص" قرمز، سبز یا آبی" را اندازه گیری می‌کند. این اطلاعات در یک فایل RAW ثبت می‌شوند. این فایل حاوی اطلاعات شدت نور ایجاد شده توسط یک رنگ از هر پیکسل سنسور است.

هنگامی که ما در حالت JPEG عکس می‌گیریم، دوربین داده‌های RAW را می‌گیرد و آنها را از طریق پردازنده تصویر خود اجرا می‌کند. این یک فرآیند پیچیده و نیازمند منابع زیاد است. اول، تلاش می‌کند تا میزان شدت نور دو رنگ غایب (مسدود شده) را برای هر پیکسل برآورد کرده یا حدس بزند.سپس، پردازنده تصویر کنتراست، اشباع و شارپ سازی اعمال می‌کند. فضای رنگ و تراز سفیدی را بر اساس تنظیمات دوربین انتخاب شده توسط کاربر قبل از گرفتن عکس تنظیم می‌کند .در مرحله آخر، فشرده سازی JPG اعمال می‌شود و تصویر بر روی کارت حافظه ذخیره می‌شود.

این بدین معناست که اگر دو مدل دوربین مختلف مثلا، سونی و نیکون از سنسور‌های یکسان استفاده کرده و داده‌های RAW یکسان را ثبت کنند، این دو شرکت از الگوریتم‌های متفاوتی برای تفسیر اطلاعات رنگ استفاده کرده، و در نتیجه نتایج متفاوتی ایجاد می‌کنند. شما احتمالا بررسی‌ را که در آن یک تولیدکننده عکس های JPEG را با رنگ‌های چشم نوازتر یا رنگ پوست واقعی تر از دیگران ایجاد می‌کند، خوانده اید. علت این مسئله این است که هر تولیدکننده از روش متفاوتی برای تفسیر داده‌های رنگ غایب استفاده می‌کند. هنگامی که ما با فرمت RAW عکس می‌گیریم، اطلاعات ولتاژ هر پیکسل در یک فایل ثبت شده و در کارت حافظه دوربین ذخیره می شود. فقط همین.

فرآیند تفسیر اطلاعات رنگ، اعمال کنتراست، اشباع، تراز سفیدی و غیره به صورت دستی با استفاده از پردازنده های RAW مختلفی مانند لایت روم، Camera RAW، RAW Image، Capture One و غیره انجام می‌شود.

حالا مفهوم «پردازش RAW غیر مخرب» باید معنی بیشتری برای شما داشته باشد. وقتی ما یک فایل RAW را در لایت روم بارگذاری کرده و به عنوان مثال شروع به حرکت دادن اسلایدر Color Balance می کنیم، فایل را تغییر نمی دهیم. در عوض، ما تنها تفسیرمان را از داده ها تغییر می دهیم. از آنجا که ما نمی توانیم پیش نمایش داده های RAW را به طور مستقیم ببینیم، لایت روم یک پیش نمایش برای ما ایجاد می کند – یک نسخه JPEG از تفسیر ما – و فایل RAW را دست نخورده باقی می گذارد.

به طور خلاصه: وقتی ما با فرمت JPEG عکس می گیریم، برای تفسیر داده های RAW و ایجاد تصویر نهایی بر پردازنده دوربین تکیه می کنیم. این فرآیند بر اساس برآوردها، میانگین ها و الگوریتم هاست. هنگامی که ما با فرمت RAW عکس می گیریم، بر روند پردازش کنترل کامل داریم و می توانیم تغییرات متعددی از یک تصویر RAW ایجاد کنیم. اما این کار به مهارت و تجربه نیاز دارد، و یک فرآیند بسیار وقت گیرتر است.

چه موقع باید از فرمت RAW استفاده کنیم

هنگامی که ما از مناظر عکس می‌گیریم، اغلب با محدوده دینامیکی یا دامنه دینامیک (dynamic range)گسترده نور سر و کار داریم – که به دلیل آسمان خیلی روشن و سایه های تاریک است. فرمت JPEG محدوده دینامیکی «بریده شده ای» دارد که در طول فشرده سازی اجتناب ناپذیر است. استفاده از فرمت RAW برای منظره بهترین کار است.

هنگامی که محدوده دینامیکی صحنه بیش از محدوده دینامیکی سنسور دوربین باشد، استفاده از تکنیک HDR ضروری است. تکنیک HDR نیازمند گرفتن چند عکس با نوردهی های مختلف و ترکیب آنها به یک عکس است – تصویر HDR ساخته شده یک محدوده دینامیکی بسط (گسترش) یافته دارد. ادغام تصاویر JPEG که قبلا فشرده و پردازش شده اند، چندان ایده آل نیست. تکنیک عکاسی HDR یا High Dynamic Range (دامنه دینامیک بالا)، به معنی گرفتن عکس هایی با نوردهی های مختلف برای پوشش دادن دامنه دینامیک وسیع یک صحنه است. برای مثال یک منظره که آسمانی روشن و زمین تاریک دارد، یک عکس بر اساس نوردهی درست آسمان، و دیگری نوردهی درست زمین گرفته می شود و سپس در فتوشاپ ترکیب می گردند. توصیه می شود این عکس ها یا نوردهی های اولیه، با فرمت RAW ثبت شوند که در پس پردازش اطلاعات بیشتر یا دامنه دینامیک وسیع تری داشته باشیم.

هنگامی که ما با هدف ایجاد تصاویر چاپی بزرگ عکس می گیریم، استفاده از فرمت RAW ضروری است. اگر من یک فایل دیجیتال ۲۴ مگاپیکسلی داشته باشم، اجازه خروجی چاپی ۲۰ اینچی در رزولوشن 300dpi را به من می‌دهد. اگر بخواهم عکس های حتی بزرگتری چاپ کنم، باید مقیاس فایل اصلی را با استفاده از نرم افزار خاصی بالا ببرم. تصاویر JPEG از پس افزایش مقیاس خیلی خوب بر نمی آیند و اغلب مصنوعات بر اساس فشرده سازی
(compression arti facts) تولید می کنند.

همه دوربین ها برای تراز سفیدی (White balance) تنظیماتی دارند. بسته به شرایط نوری (نور خورشید، ابری، نور مصنوعی، ترکیبی از نور طبیعی و منابع مصنوعی)، برای ایجاد عکس های طبیعی شما باید تراز سفیدی (WB) دوربین را تنظیم کنید. زیبایی RAW این است که شما می توانید تراز سفیدی را بعد از گرفتن عکس بدون فدا کردن کیفیت تنظیم کنید. اگر در مورد شرایط نوری مطمئن نیستید، اول عکس بگیرید و تراز سفیدی را بعدا تنظیم کنید.

فایل های RAW نسبت به اشتباهات شما بخشنده تر هستند. اگر شما در طول عکاسی نوردهی صحیح را به دست نیاوردید، تصاویر RAW شانس خیلی بهتری برای بازیابی تصاویر در طول پس پردازش به شما می دهند.

عکاسان فاین آرت واقعیت را در حالت طبیعی خود ثبت نمی کنند. آنها سعی می کنند واقعیت را از طریق دید و استعداد هنری خود تفسیر کنند. تصاویر RAW به عکاسان اجازه آزادی عمل بیشتری داده و به عکاسان فاین آرت کنترل بیشتری برای رسیدن به آنچه در ذهن دارند می دهد.

چه موقع باید از JPEG استفاده کنیم

به عنوان یک مبتدی که عکس ها را ویرایش نمی کند. الگوریتم هایی که دوربین ها برای تبدیل تصاویر RAW به JPEG از آنها استفاده می کنند با هر نسل جدید پیچیده تر می شوند. در نتیجه، کیفیت عکس های JPEG مستقیما بیرون آمده از دوربین دارد بهتر و بهتر می شود. اگر شما با پس پردازش عکس ها در ویرایشگرهای RAW مانند لایت روم راحت نیستید، از فرمت JPEG استفاده کنید.

از آنجا که فایل های JPEG بسیار کوچکتر هستند، به عکاسان اجازه عکاسی در نرخ فریم (frame rate) بسیار سریعتر و ذخیره سریعتر تصاویر بر روی کارت حافظه را می دهند. به عنوان مثال، اگر با فرمت RAW عکس بگیرید، می توانید ۱۰ فریم در ثانیه عکاسی کنید و حداکثر ۱۰۰ عکس بگیرید قبل از این که بافر دوربین پر شود و باید منتظر بمانید تا تصاویر بر روی کارت حافظه ثبت شوند. هنگام عکاسی با فرمت JPEG، می توانید ۱۴ فریم در ثانیه عکس بگیرید و ۳۵۰ فریم بگیرید قبل از این که بافر پر شود. این یک مزیت بزرگ هنگام عکاسی از فعالیت های ورزشی است.

گاهی اوقات در طول رویدادهای زنده، یک عکاس برای ویرایش عکس ها وقت ندارد. عکس به محض این که گرفته شد تحویل داده می شود. اگر عکس بعد از ثبت قرار نیست ویرایش شود، نیازی به فرمت RAW نیست.

این یک روند جدید در میان آژانس های خبری است که تنها به عکس های اصلی در فرمت JPEG نیاز دارند. منطق در اینجا به حداقل رساندن دستکاری عکس می باشد، که هیچ وقت مورد استقبال آژانس های خبری قرار نگرفته است.