در دنیای امروز با وجود گوشی های تلفن همراه و تبلت ها و دوربین های عکاسی دیجیتال اکثر مردم همگی با این وسایل اقدام به ثبت لحضه های خود میکنند. اما همیشه در هر مکان و هر زمانی ثبت این وقایع آنچنان هم خوب انجام نمیشود و این به این معناست که عدم شناخت کار با این وسایل و یا عدم شناخت نور باعث این مشکل میباشد. ما قصد داریم تا با ارائه یک آموزش جامع و کامل اقدام به ثبت لحضه هایی کنید که با بهترین کیفیت ممکن انجام پذیرد. پس با بخش آموزش سرزمین دانستنی های حساس کامپیوتر همراه باشد.
مقدهه ای برتاریخچه عکاسی:
عکـاسی به فرایند ثبت تصاویر به‌وسیله دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو (فیلم) یا سنسور الکترونیکی، گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور (هالوژن نقره یا سنسور) تاثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد. عکاسی دارای سه جنبه علمی، صنعتی و هنری است. عکاسی به عنوان یک پدیده علمی متولد شد و به شکل یک صنعت گسترش یافت و همچنین جنبه های هنری نیز در آن ظهور کرد. صنعت عکاسی برروی کاغذ حساس در سال ۱۸۳۹ میلادی بوجود آمد و در سال ۱۸۴۱ میلادی پلاک های شیشه برای عکاسی اختراع گردید.
تاریخچه عکاسی:
کلمه «فتوگرافی» که در فارسی آن را عکاسی می خوانیم، از ترکیب دو لغت یونانی ((φωτογραφία (fotografia) پدید آمده است. فتو از کلمه "Phos" به معنای نور و گرافی از لغت "Graphi" به معنای نگارش؛ یعنی نوشتن با نور. همه منابع معتبر گوناگونِ مجازی و مکتوب، روایت مشابهی از تاریخچه عکاسی ارائه می کنند. آنچه مشخص است این است که سال ها قبل از اختراع عکاسی اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته است. دانشمندی به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» در مشاهدات خورشید گرفتگی خود استفاده کرده بود.
عکاسی به مفهومی که ما امروزه با آن آشناییم، توسط یک فرد کشف نشده است، بلکه نتیجه تلاش بسیاری از شیمیدان ها است. آغاز آن به سال ۱۷۲۷ میلادی برمی‌گردد. در آن سال شولز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره می‌شوند. در دهه ۱۸۳۰ یک فرانسوی به نام لویی داگر تصادفا کشف کرد که برای ظهور یک تصویر، می‌توان از یک ورقه مسی پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، استفاده کرد.
پیدایش عکاسی به اتاق تاریک بر می‌گردد. در حقیقت اتاق تاریک منجر به پیدایش عکاسی و دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی است بی هیچ پنجره. هیچ نوری به آن راه ندارد مگر از طریق روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبروی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می یافت. بعضاً نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی شان استفاده می‌کردند. بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچک‌تر تبدیل شد به دوربین عکاسی. یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت ماده حساس به نور قرار می دادند تا تصاویر بازتابش یافته ثبت و ضبط شوند.
ژوزف نيسفور نيپس دانشمند فرانسوی و کسی که موفق به ثبت نخستین عکس تاریخ شد . در روند تکاملی دوربین، از عدسی و لنز در جایی که روزنه قرار داشت استفاده شد. مواد حساس به نور به فیلم های عکاسی امروزی تبدیل شدند که در انواع سیاه و سفید و رنگی (نگاتیو) و اسلاید (پوزتیو) موجود است. نگاتیوها طی فرآیند دیگری در آزمایشگاه (لابراتوار) به عکس تبدیل می شوند. در ابتدا از آمونیوم دی‌کرومات برای مواد حساس استفاده می شد ولی بعد به نیترات نقره تغییر یافت. این روند ادامه یافت تا با پیدایش دوربین دیجیتال از حسگرهای حساس به نور به جای فیلم استفاده شد و دوربین‌های دیجیتال گسترش چشمگیری یافت اما فیلم‌های عکاسی هنوز جایگاه خود را دارند.
نخستین بار یک دانشمند فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیپس (joseph Nicephore Niepce) در سال ۱۸۲۲ میلادی موفق به ثبت اولین عکس تاریخ شد. او با قرار دادن یک صفحه فلزی قیر اندود در یک جعبه تاریک از جلوی پنجره تصویر پشت بام را ثبت کرد در آن زمان صفحه عکس به مدت ۸ ساعت تحت تابش نور آفتاب قرار داشت.
در سال ۱۸۴۰ میلادی یک انگلیسی به نام فاکس تالبوت با اختراع صفحات نگاتیو که می شد از روی آن بارها تصویر پوزیتیو چاپ کرد. گام بزرگی در پیشرفت عکاسی برداشت. این اختراع هنوز پایه و اساس فیلم های عکاسی جدید است. با پدید آمدن مکروفتوگرافی (به ویژه عکاسی هوایی) و میکروفتوگرافی (عکاسی ذره بینی) دید تازه‌ای به بافت های اثر ایجاد شد که پیش از این انسان بدان دسترسی نداشت.
آشنایی با تاریخچه دوربین عکّاسی - بخش اوّل عصر عکّاسی آنالوگ
آشنایی با تاریخچه دوربین عکّاسی - بخش دوّم عصر عکّاسی آنالوگ
آشنایی با تاریخچه دوربین عکّاسی - بخش سوم عصر عکّاسی دیجیتال
منبع: دنیای عکاسی با استودیو گلامور
